Η δυσπλασία ισχίου αποτελεί μια ολοένα και πιο συχνά εμφανιζόμενη νόσο που οφείλεται στην χαλαρότητα της άρθρωσης του ισχίου, με επιπτώσεις στην ποιότητα της ζωής του σκύλου, ανάλογες της σοβαρότητας των αλλοιώσεων που δημιουργούνται στην άρθρωση.

Αιτιολογία: Η δυσπλασία του ισχίου είναι κατά βάση κληρονομική-γονιδιακή νόσος. Στην εκδήλωση της όμως επεισέρχονται και αρκετοί περιβαλλοντολογικοί παράγοντες.
Η νόσος εκδηλώνεται συχνότερα σε μεγαλόσωμες και γιγαντόσωμες φυλές σκύλων (Labrador retriever, German Shepherd, Rottweiler, Great Dane ). Eπίσης αρκετά συχνά τη νόσο παρουσιάζουν χονδροδυστροφικοί σκύλοι (π.χ. French bulldog ). Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποκλείεται όμως η εκδήλωση του προβλήματος και στις μικρόσωμες φυλές σκύλων, ειδικά εκείνων των οποίων η εκτροφή τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί κατά πολύ ( Maltese, Yorkshire terrier κ.α. )
Εκτός όμως από την προδιάθεση της φυλής, σημαντικοί παράγοντες που επηρεάζουν την εκδήλωση αλλά και την ένταση της νόσου είναι η έντονη άσκηση από μικρή ηλικία, η προσφορά τροφής πλούσιας σε Ca και βιταμίνη D3, ο γρήγορος ρυθμός ανάπτυξης καθώς και το περιβάλλον διαβίωσης του ζώου ( ολισθηρό έδαφος, σκάλες).

Συμπτώματα-Ηλικία Εκδήλωσης : Τα συμπτώματα είναι ποικίλα και εξαρτώνται από την ηλικία του σκύλου καθώς και από τη σοβαρότητα του προβλήματος, καθώς η δυσπλασία ταξινομείται βάση κριτηρίων σε βαθμούς. Όταν η νόσος εκδηλώνεται σε μικρή ηλικία ( 3-12 μηνών ), τα συμπτώματα είναι χωλότητα στο 1 ή και στα 2 πίσω άκρα, δυσκολία ανέγερσης μετά από ανάπαυση, απροθυμία για άσκηση, δυσκολία στο τρέξιμο ή στην ανάβαση σε σκάλες ενώ χαρακτηριστικό αρκετές φορές είναι το «βάδισμα λαγού» στο ελαφρώς γρήγορο τρέξιμο.
Όταν η νόσος εκδηλώνεται σε ενήλικες σκύλους συνήθως υπάρχει χωλότητα και στα 2 πίσω άκρα, δυσκολία ανέγερσης μετά από ανάπαυση και απροθυμία για άσκηση. Η χωλότητα είναι σαφώς πιο έντονη όταν έχουν εμφανιστεί αλλοιώσεις οστεοαρθρίτιδας.

Διάγνωσή: Η διάγνωση της νόσου γίνεται με βάση το ιστορικό, τον κλινικό έλεγχο και την ακτινολογική εξέταση της άρθρωσης. Για τον ακτινολογικό έλεγχο της άρθρωσης απαιτείται γενική αναισθησία και είναι η εξέταση με την οποία ο κτηνίατρος θα θέσει οριστικά τη διάγνωση της νόσου.

Θεραπεία:  Για την θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου λαμβάνονται υπ’ όψιν η ηλικία του ζώου, η ένταση των συμπτωμάτων και οι αλλοιώσεις της άρθρωσης του ισχίου όπως απεικονίζονται στις ακτινογραφίες.
Έτσι η νόσος μπορεί να αντιμετωπιστεί με συντηρητικά μέτρα ( αποφυγή καταπόνησης των αρθρώσεων, μείωση του βάρους, αποφυγή τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε Ca, χορήγηση παυσίπονων, συμπληρώματα διατροφής πλούσια σε χονρδροϊτίνες και γλυκοζαμινογλυκάνες ) όταν ο σκύλος δεν αντιμετωπίζει σοβαρά κλινικά προβλήματα και δεν έχει εμφανείς αλλοιώσεις στην άρθρωση. Σε πολλές περιπτώσεις όμως υπάρχει αναγκαιότητα για την πραγματοποίηση χειρουργικής επέμβασης. Το είδος αυτής είναι άμεση συνάρτηση της ηλικίας στην οποία τίθεται η διάγνωση, των συμπτωμάτων που παρουσιάζει ο σκύλος και σε μεγάλο βαθμό των εκφυλιστικών αλλοιώσεων που εμφανίζει η άρθρωση του ισχίου.

Στην κλινική μας αναλαμβάνουμε τη διάγνωση τέτοιων περιστατικών καθώς και οποιαδήποτε θεραπευτική αντιμετώπιση χρειάζεται, συντηρητική ή χειρουργική.